philtrius (philtrius) wrote,
philtrius
philtrius

О какомъ стихотворенiи писалъ лжеюзеръ seminarist, мнѣ было ясно до заглядыванiя подъ катъ. Желающiе латинскiй оригиналъ элегiи, по-видимому, найдутъ, потому его не выкладываю, а самъ въ свое время — давно, еще въ прошломъ вѣкѣ перевелъ сонетомъ:
Прощайте, книги, вся моя краса!
Изъ рукъ моихъ въ чужiя перейдете;
Ужъ для другихъ — и медъ въ завѣтномъ сотѣ,
И ваша животворная роса.

Ужъ Книгу ту Господь предъ очеса
Готовъ явить, гдѣ жребiй всякой плоти;
Гдѣ, праведные, миръ вы обрѣтете,
А грѣшнымъ гнѣвъ сугубятъ небеса.

Трепещетъ духъ, къ Тебѣ идти готовый.
Обитель малую въ Твоемъ дому
Подай, Господь, смиренью моему.

И ты, земля, не будь ко мнѣ суровой:
Когда душа пойдетъ на Вышнiй судъ,
Въ тебѣ обитель кости обрѣтутъ.
12–13 января 1999 года
UPD. Поскольку достопочтенный Семинаристъ не нашелъ въ сѣти латинскiй оригиналъ элегiи, я его размѣщаю (С. И. Масловъ. Библiотека Стефана Яворскаго. Кiевъ, 1914. Текстъ: VI–VII. Автографъ начала элегiи: между с. 40 и 41).
Ite meis manibus gestati saepe libelli,
Ite meus splendor, luxque decusque meum,
Pergite felices, alias iam pascite mentes
Et nectar vestrum fundite iam aliis!
Hei mihi, quod meus a vobis avulsus ocellus,
Non poterit mentem plus saturare meam!
Vos mihi dulcedo, vos mel, vos nectar eratis,
Vobiscum, libri, vivere dulce fuit.
Vos mihi divitiae, vos gloria magna fuistis,
Vos paradysus amor delitiaeque meae,
Vos illustrastis, vos nomina clara dedistis,
Per vos magnatum conciliatus amor.
At nunc fata negant vobiscum [proh dolor ingens!]
Ducere jucundos et sine nube dies.
Jam mihi in aeternam claudentur lumina noctem,
Non jam vos manibus sollicitabo meis.
Aeternus liber ante oculos proponitur alter,
Quem mihi venturus vult aperire DEVS.
Omnis in hoc sua dicta et facta volumine cernet
Et capiet meritis praemia quisque suis.
O liber, horrendus qui tunc erit ante tribunal,
Nudatum faciens omnibus omne scelus!
Hunc ego mente librum dum volvo, mox tremor artus
Occupat, et cordi fixa sagitta manet.
O DEVS, o pater, o summae charitatis abyssus,
O pietatis fons, o bonitatis apex,
O maris et terrae et summi moderator Olympi,
Qui manibus flectis frena tumentis aquae,
Stelliferosque poli sapienter dirigis orbes,
Te precor, indignus vernis, inane, nihil:
Respice et in libro vitae mea nomina pinge
Sanguine CHRISTI, qui vita salusque mea est.
Vos autem, mea scripta, tomique librique, valete,
Parta labore meo bibliotheca vale!
Terricolaeque omnes fratresque hominesque valete,
Tu quoque, cara parens, hospita terra, vale!
Suscipe maternis, peto te, complexibus artus,
Namque animam caelis, reddimus ossa tibi!

Tags: metaphrasis
Классично. Аплодирую стоя.

А вот, кстати, латинского оригинала мне найти не удалось.
Ой, хорошо.
Здесь не опечатка ли? Может быть, heu?
Провѣрить не могу, но Форчеллини не подтверждаетъ Вашихъ опасенiй.

Сонет слишком отшлифованная форма, чтобы изложение не теряло в искренности. Все-таки читатель видит, что это "сделано". Конечно, Стефан Яворский был не столь прост, но выбранная им форма более соответствует содержанию, на мой взгляд.